Siedliska
-
Siedliska 1
Znajdziesz obiekt klikając na współrzędne:
Inskrypcja po przetłumaczeniu z ukraińskiego: „Zbaw Panie lud Twój, i błogosław dziedzictwu Twemu. Postawiono staraniem … Roku 1900”.
Inskrypcja jest zatynkowana i trudno odczyścić element, gdzie jest przedstawiony fundator. Krzyżyk wieńczący cokół ozdobiony jest wypukłą gwiazdką na szczycie belki, na środku ludowa płaskorzeźba ukrzyżowanego Chrystusa.
TUTAJ album ze zdjęciami
-
Siedliska 2
Znajdziesz obiekt klikając na współrzędne:
Figura na prywatnej posesji, co utrudnia dokonanie dokładniejszych oględzin. Krzyżyk wieńczący był rozbity, ale został prowizorycznie sklejony przy pomocy betonu.
TUTAJ album ze zdjęciami
-
Siedliska 3
Znajdziesz obiekt klikając na współrzędne:
Figura na prywatnej posesji, tuż przy ogrodzeniu, zamalowana farbą, co utrudnia ocenę, czy posiada inskrypcję. Krzyżyk wieńczący zniszczony i zastąpiony drewnianym zamiennikiem.
TUTAJ album ze zdjęciami
-
Siedliska 4
Znajdziesz obiekt klikając na współrzędne:
Inskrypcja: „Za staranim Stanisława Kizakiwicza 1860”.
Jest to przykład jednego z pierwszych wzorów kamiennych krzyży przydrożnych, które mają płaskorzeźbę Chrystusa ukrzyżowanego. Z czasem płaskorzeźby zaczęły ewoluować, szczególnie w momencie, gdy pojawiły się odlewy żeliwnych krzyży, zaczęto je naśladować. Po tego typu krzyżach, składających się z jednego elementu i podstawy, pojawiły się cokoły do żeliwnych krzyży i po nich do takich cokołów zaczęto dorabiać już kamienne krzyżyki wieńczące, podobne do żeliwnych wzorów z dwoma Maryjkami.
TUTAJ album ze zdjęciami
-
Siedliska 5
Znajdziesz obiekt klikając na współrzędne:
Brak inskrypcji. Szukając analogii wzorów, można go datować na okolicę 1860 rok, tak jak krzyż w centrum Siedlisk. Jest to bardzo wysoki krzyż, ma 266 cm, murowana podstawa 120 cm, razem 386 cm.
TUTAJ album ze zdjęciami
-
Siedliska 6
Znajdziesz obiekt klikając na współrzędne:
Brak inskrypcji. Podobne dwa krzyże znajdziemy w Siedliskach. Jeden z nich ufundowany został w 1860 roku, stąd można domniemać, że ten pochodzi z podobnego okresu.
TUTAJ album ze zdjęciami
-
Siedliska 7
Znajdziesz obiekt klikając na współrzędne:
Inskrypcja: „Któryś cierpiał za nas rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami. Deo Gratias. Elżbieta Sapieżanka. 6. 19 IX 30”.
Kamienny cokół, na dwóch kamiennych płytach, zwieńczony jest tutaj metalowym krzyżem. Można wywnioskować po miejscu, gdzie jest osadzony krzyż, że kamienny cokół był od razu rzeźbiony pod niego, a nie na kamienny krzyżyk. Ma charakterystyczny kształt dla kamieniarki bruśnieńskiej z lat 30stych. Nad tablicą inskrypcyjną znajdziemy też słabo już widoczny wyryty krzyżyk. Zapewne był przewrócony, potem postawiony, wygięty został też metalowy krzyżyk, obecnie jest wykrzywiony. W książce „My i nasze Siedliska” znajdziemy potwierdzenie lokalnej historyjki o tym, że krzyż ufundowała Elżbieta Sapieżanka w podzięce Bogu za szczęśliwe wyzdrowienie po upadku z konia (najprawdopodobniej 6 września 1930 roku):
„Ciotka Elżbieta miała ciężki wypadek – spadła z konia. Długo potem była nieprzytomna. Gdy lekarz ją budził, zadając różne pytania, m.in. kiedy się skończyła wojna, odpowiadała, że w 1916. Gdy on zaprzeczał, twierdziła, że dla niej właśnie wtedy.”
Pierwotnie przez pola biegła ukośna droga, której obecnie już nie ma, pozostała po niej tylko ciemna smuga na ziemi, widoczna z lotu ptaka. To tą drogą jechała kiedyś na koniu Elżbieta i spadła z niego. Po wojnie droga została skasowana i obecnie krzyż stoi na środku pól.
TUTAJ album ze zdjęciami
-
Siedliska 8
Znajdziesz obiekt klikając na współrzędne:
Inskrypcja: „Fondator na pamiatki: Tomasz Dacyna: Hrebednow. Dnia: 15 maja: Roko: 1895”.
Inskrypcja pisana lokalną gwarą. Krzyżyk wieńczący uszkodzony, jedno ramie leży przy podstawie, drugie przywiązane jest drutem. Szczyt belki krzyża ozdobiony jest wypukłą gwiazdką.
TUTAJ album ze zdjęciami
